BİR 23 NİSAN GÜNÜ…

Nevidan öğretmen: zayıf, tıknaz, naif ve zarif bir hanımefendiydi. Emektar bir ilkokul öğretmeniydi. Hiç evlenmemişti. Evi okuluydu, çocukları öğrencileriydi. Yaşamının büyük bölümünü Zonguldak’ta geçirdi. Emekli olduktan sonra her sene doğduğu Tunceli, Çemişgezek, Gedikler köyüne ziyarete gitmeyi ihmal etmezdi. Son zamanlarda yakalandığı amansız hastalık onu köyünü görmemesine engel olamadı. En son sene hastalığının ilerlemesine rağmen bin bir mücadele ile köyünü ziyaret etmeden geçmedi. Hissediyordu, bu gelişi belki köyünü son görüşü olacaktı, son kez havasını soluyacak, suyunu içecekti. Gedikler köyünün tepeliğinde bir yeri işaret etti yeğenlerine, orada toprağa verilmesi son dileğiydi…

Zonguldak’a geri geldiğinde hastalığı ilerledi. Yatağını; denizi, yeşili ve mahalleyi gören pencere kenarına taşıdı. Yattığı yerden hep dışarıya ve komşularına bakarak geçirdi. Yattığı odanın penceresinde, yatağının üstünde Türk bayraklı ve Kuvay-i Milliye Kalpaklı Mustafa Kemal posteri hep asılı durdu. Başöğretmen Mustafa Kemal’in izinde yürüyüşü, kendisine yılın öğretmeni olma onurunu da kazandırmıştı.

Nevidan öğretmen bir Nisan gününde son nefesini verdi yattığı yatağında... Tunceli, Çemişgezek Gedikler köyündeki vasiyet ettiği ebedi istirgahında defnedilmek üzere yola çıkarıldı.

Kaderin cilvesine bakın ki! Nevidan öğretmen sanki yukarıdan gelen bir işaret gibi, vasiyet ettiği topraklarda yeni bir 23 Nisan Ulusal Egemenlik ve Çocuk Bayramı günü toprağa veriliyor.

Yüksel Yıldırım-23 Nisan 2024